Życie

Był sobie strych.. taki zwyczajny stary strych.. kupa rupieci.. Nagle na tym strychu pojawiło się życie.. coś dziwnie ruszało się w sianie.. Coś chyłkiem przebiegło.. Co to ?

Wśród łąk.. wśród stacji i pociągów.. wśród starych podwórek i kamienic.. tam gdzie wciąż padał deszcz, ale czasem pojawiała się tęcza, kocie pieluchy rozwiesiła kocia mama.. a strych opanował koci drobiazg..

                        

I zobaczyłam bezradne łapki i pysiołki i troskliwą, choć kocią matkę i siedziałam tam bez ruchu, by patrzeć i podziwiać to maleńkie życie.. i miłość.

A życie było wszędzie.. i była wiosna.. maj.. najpiękniejsza pora roku.

Moja wiara

Zawsze uważałam, że wiara jest rzeczą bardzo osobistą, że nie wolno w nią ingerować. Każdy człowiek inaczej czuje i ma do tego prawo, bez względu na religię, którą wyznaje i do której przynależy. Czy mogę więc napisać własne wyznanie wiary ? Czy wolno mi to zrobić ? Ale to przecież tylko moje spojrzenie, tylko moje odczucie – nikt z nim nie musi się zgadzać..

Ja dzielę się z Wami tylko własną duszą i własnymi myślami. Nie muszę mieć racji. Przecież żyjemy po to, by się dzielić..

Jedzenie to energia – drugim źródłem energii są marzenia, chęci, pragnienia. Emocje nasze, to też energia. Nasza ciekawość świata i życie dla kogoś. Dla dzieci, zwierzaków, ludzi.. Życie musi mieć jakiś cel i sens. Robię zdjęcia, piszę wiersze i dzielę się nimi z ludźmi. Karmię dzieci, zwierzęta ( czuję się jak matka karmiąca – Ziemia ) i wiem, że jestem potrzebna, bo coś, czy ktoś na mnie czeka, bo ktoś mnie potrzebuje.. Chciała bym mieć zawsze dużo pieniędzy, żeby móc się nimi dzielić, żeby móc dać, pomóc.. Jestem wściekła jak mi ich brakuje, bo nie mogę zrobić komuś przyjemności i zobaczyć czyjegoś uśmiechu..

Dla mnie Bóg to energia – energia stwórcza i sprawcza. Żywa energia, która daje siły i życie ludziom, roślinom i zwierzętom. Tworzy gwiazdy i galaktyki – całą przyrodę, której jesteśmy częścią. Dla mnie życie w każdej formie, to Bóg. Wszystko co mnie otacza – całe piękno naszego Świata i Wszechświata.. Wszystko żyje.. Mogę rozmawiać z wodą, lasem i kamieniem. Ze zwierzętami i ludźmi. Śmiejcie się, ale rozmawiam nawet z rzeczami – one też są stworzone z materii, która jest energią.. ( Ciekawe.. ale mnie słuchają ! ) – Dla mnie wszystko żyje, wszystko potrzebuje szacunku i miłości.. Nie tylko człowiek, czy zwierzę, ale nawet komputer, czy inny sprzęt elektroniczny.. Miłość jest wszędzie, a ta energia miłości to Bóg. Gdy umieramy, z ostatnim naszym tchnieniem wychodzi z nas dusza, która jest tą żywą energią – dusza, która łączy się z energią Boga, z żywą energią Wszechrzeczy. Jestem chrześcijanką, w takiej religii się urodziłam, wierzę w Życie i Miłość która mnie zewsząd otacza. W miłość która jest dobrem i jest wieczna..

                                                                                                                  Kwiecień 2013 r.

Słomiani ludzie tańcza

Puści, wypchani ludzie
Wata i bawełna myśli
Wiatr wiejący między pustymi
deskami mózgu
Pajęczyny na dachach
Płonie słoma
Kukły poruszają się w zwolnionym tańcu
Nie czując żaru
Nie widząc życia
Nie zauważają wzajemnie siebie
Wirują
Otumanieni muzyką płynącą z pudła
Pac pac..
Padają krople krwi
Z niewidzących oczu
Na piach sceny
Życie mija
Dni i wieki zapomnienia
Słomiani ludzie tańczą



                           
 
                             

Czego potrzebujesz Człowieku

Czego potrzebujesz Człowieku ?
Czego potrzebujesz, by żyć
A czym jest życie ?
Zbieraniną starych pantofli

czy kolczykami z łez ?
Gdy serce oddasz róży
zawiśniesz na ostatnim cierniu
i karminowa kropla krwi
spłynie na jej kruche piękno..
Zaśpiewasz ostatnią pieśń o śmierci
spoglądając na spalone słońcem
ciało błękitnego ptaka
Zgaśnie dzień..
Czego potrzebujesz żeby spać Nieznajomy ?
Mroku nocy i księżyca ?
Wejdź..
Po drabinie z chmur
podążaj w ciche cienie
Wschodzi blask.. tam daleko
 za horyzontem z gwiazd
Tajemnica..