Mów dziś  Ty..

O pajęczynie

I jak potok brzęczy

……..Mów..

Myśl w przędzy pajęczej

Zaplątana

Mów.. że obłok

Że czerwień

że czerń..

I że  któryś dzień się pomylił

Cień zawisnął na kolczyku..

na wargach

……..Mów  Ty..

Tyś harda i pokorna

Miłości błękitu warta

……..Mów..

Boś  Ty dniem

Tobie czerń jest tęczą

Kolorem

……..A mnie..

……..Tylko snem..

Więc mów o różach

I o  białym goździku

O bukieciku fiołków

O strumieniu  i szepcie

O  małym pokoiku

Że choinka  i świece

Ze gdzieś na rzęsach

Zawisły jego słowa

Och.. mów tak wiele..

Od nowa  mów wciąż

……..On  Twój..

Mój  mąż

……..A  ja..

Tylko  Ewa..

Tak cicho odejdę

W gałęzie

……..Słyszycie ?  Las śpiewa

Piosenkę o szczęściu

………………………………Gdzie szczęście ?

Na rozstaju dróg

Chrystus bosy

Po białej szacie łzy

Płyną powoli

Wyciągam ręce

Przebacz

Nie chciałam

Strach

Głupi lęk

Skrępował me dłonie

Prowadź mnie

Rozświetl mi mgłę

Na rozstaju dróg

Chrystus płacze

Zielony las w dali

Tęsknię

Boli

Płaczę i ja

Na rozstaju życia

                       

…W nudzie

Chmury tylko pływają

A burze grzmocą                                    

Granatowe płachty nieba

Wiatr chodzi po gontach

Po starych konarach

Tak bardzo się nic nie dzieje..

W ogrodzie kroczy dostojny pan

Tego światka.. koloroskrzydły..

I choć gdaczącemu światu

Przybyło trochę

Drobnych, żółtych zabawek

To nic się nie dzieje..

Tylko bardzo mała

Stara kapliczka na ścianie

Pluszcze się znów w słońcu..

WIECZÓR

- W zielonej grapie

Maleńki koń z wozem

Pracowitym chmurom

Sprowadził deszcz..

Zgrubiałe ręce kobiet

W bruździe ziemi posadzone

Rosną

Kłączami ziemniaków..

Wieczór z nieba zepchnął słońce

I wyrósł księżyc ogromny

Nad lasem gwiazd..

Góralski świat rozpoczął życie

- Pijanych śpiewek

I mlecznych żon narzekań

- Westchnął w domu chłop

- Odpoczynek..

                                                                                               1982 r.

Noc wigilijna była biała

Smutek chrzęścił pod stopami

Na skraju ciszy

W srebrnej poświacie

Milczała chata..

Niebo było nadmiernie wysokie

Gwiazdami utkane jak brokat stary

W chmurach wiatr rządził

Miotał obłokiem

A jary w lesie pełne tajemnicy

Mieniły się blaskiem

Cieni i księżycy..

Czary i cisza na gałęziach smreków

Błyszczały jak bańki

Na choince, w chacie..

Gdy senne ptaki ranek dzwoniły

W białej wacie śniegu

Usnęła noc..

Życie..

Drobiazgi rozrzucone na szkle..

kilka kartek zapisanych

trochę czystych

Jakaś koszula rzucona w kąt.. stare kapcie

i te trochę duszy

co zostało po tobie w powietrzu

Jakieś zdjęcia.. piosenka i mgła..

- Coś się siało lat sześć

A zbiory jednej nocy.. chwili jednej

spowodowały potop..

- I dziś.. w gruzach leży świt..

I blask nie znany nam już

Stoi na środku stół

na szyderstwo minionych dni

prześnione sny.. bez powrotu..

-Jakiś szafir wygadany przez okno

i kilka uśmiechów

- Kiedyś ręce ogrzane oddechem

kiedyś słońce –

- Dziś echem tylko jesteś mych łez..

Dziś góry w mgłach i spętane serce

Kilka drobiazgów.. Nic więcej..

Został miniony dzień.. i temat sprzedanych ust

Na kartki tle.. oczy zostały

i dziś taki mały syn

taki wielki smutek.. bez dłoni tęsknota

wiersz bez twarzy

I łzy.. strzępy marzeń..