17 XII 14r.
Zapominamy,
zapominamy..
Jesteśmy coraz
dalej
Już nie te ręce,
włosy..
Już nie ten czas
Niczego nie da się
powtórzyć
Tamte dni minęły
Tak daleko mamy do
siebie
Na druga ulicę
Pocałunki niby te
same
Dłonie splecione
Już nie nasze, obce
Już nas nie ma
Dlaczego
Zgubiliśmy tamten
czas
W strugach deszczu
Kamiennymi łzami
Płacze dziś nawet
wiatr..
Znów jestem sama
Zagubiona we mgle
Mimo miłości i
róż..
Ale dziękuję Ci
Za każdy dzień co
przeminął
Za każdy uśmiech
Kochanie..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz